به گزارش انطباق احمد قدیری، از فعالان انقلابی در مطلبی با عنوان «ایران اتمی» با چشم پوشی نسبت به فتوای حرمت این نوع سلاح توسط رهبرنظام نوشته است که:
پدافند هوایی هرقدر هم که قوی باشد، دربرابر باران موشکی یا کروز مافوق صوت اتمی ناتوان است.
خصوصا که شلیک فقط از مبدأ کشور متخاصم نیست و از پایگاه نظامی، زیردریایی رادار گریز، ناو، ناوچه، جنگنده و پهپاد، امکان حمله اتمی هست.
تنها راهکار رفع این خلاء پدافندی، بازدارندگی هسته‌ای است.
سلاح هسته‌ای را چون در هیروشیما و ناکازاکی دیده‌ایم، گمان می‌کنیم الزاما شهر و مردم را نابود می‌کند.
غافل از آنکه شعاع انفجار برخی، فراتر از پایگاه‌های نظامی و شهرک‌های صنعتی نمی‌رود و اینکه بسیاری از جزایر جهان کاربرد صرفا نظامی دارند.
فارغ از آنکه کارکرد اتم اصولا بازدارندگی است.درصورت دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای، توان نظامی حاصل از این سلاح، با دیگر توانمندی‌های نظامی کشور «جمع» نمی‌شود، بلکه در آن «ضرب» می‌گردد.با اتمی شدن، تمام موشک‌های بالستیک، کروز و پهپادهای بردبلند ایران، برای دشمن به یک سلاح اتمی بالقوه تبدیل می‌گردد و بازدارندگی به اوج می‌رسد.
این فرد در واکنش به انتقادات فتوای حرمت را نوعی حربه می‌خواند و می‌گوید: پیام‌های مختلفی دریافت کرده‌ام درخصوص تعارض ظاهری متن اخیر با «فتوای حرمت» رهبر انقلاب.
به عنوان حسن ختام، مخاطبان را به دو نکته توجه می‌دهم:یکی آنکه حتما مطالب ریپلای را نیز بخوانید: «پیرامون اتم» و «پاسخ به چند پرسش اتمی» و دیگر اینکه توجه داشته باشید که هرچقدر «داشتن» تسلیحات اتمی و کلا تسلیحات غیرمتعارف، امنیت‌آفرین است، «اعلام» برنامه تسلیحاتی به دشمن خطرساز است. بنابراین راه معقول، همان موضعی است که جمهوری اسلامی تاکنون نسبت به موضوع اتمی و حتی موشک‌های برد بلند داشته: تلاش برای دستیابی و درعین حال انکار مبتنی‌بر جواز (وجوب) حربه جنگی و تقیه
