یادداشت- محمد مهاجری: یکی از رسانه های ما اصولگراها با هدف تست فضای سیاسی مدعی شد علی لاریجانی قصد ورود به انتخابات مجلس دوازدهم را دارد. واکنش علی لاریجانی اما سریع، دقیق،صریح، جریان شناسانه و قاطع بود.
در پاسخ لاریجانی دو کلیدواژه هست که گرچه در ظاهر ایهام دارد اما باطنش کاملا آشکار است. این دو کلیداژه عبارت است از خالص‌سازی و برادران.
لاریجانی در واقع تصریح می کند به آن علت در انتخابات ورود نمی‌کند که جریانی قصد خالص‌سازی بیشتر انتخابات را دارد و دنبال آن است که افراد کاملا خودی، مطیع و همسو به مجلس راه یابند که رای مثبت یا منفی‌شان در مجلس به اشاره ای یا پیغامی یا پیامکی از فلان جناح بند باشد. این خالص سازی انتهایش مجلسی است که دناپلاس اجیرش می‌کند و شاسی‌بلند، مهارش می سازد.
نتیجه رفتار جریانی که دنبال خالص سازی است، به انهدام رکن اصلی جمهوری اسلامی یعنی اتکا به رای واقعی مردم منجر می شود و از مردمسالاری، یک کاریکاتور مضحک به نمایش می‌گذارد.
سالهاست تحت لوای نظارت استصوابی (که حتی با همه غلاظ و شداد بودنش اگر توسط جریانهای معتقد به رای مردم مدیریت شود، می‌تواند نیمچه احترامی به مردمسالاری باشد) تیشه به ریشه رکن اصلی انقلاب وارد شده و تیشه‌بدستان به جای اینکه طرد شوند، در صدر می‌نشینند.
نمونه‌اش همین انتخابات ۱۴۰۰ بود که عملا چند رئیس جمهور بالقوه را ذبح کردند تا فردی از صندوق در آید که مدنظر تیشه داران باشد.
حتی وقتی نظر صریح رهبرانقلاب مبنی بر “ظلم”شدن به یکی از نامزدها اعلام شد، نه از آیت الله جنتی و شورای نگهبان صدایی درآمد و نه قوه قضاییه که وظیفه اش مبارزه با ظلم است (و ریاستش در آن موقع، با رئیس جمهور فعلی بود) به خودش گرفت. به همین راحتی سخن و نظر رهبری را به هیچ انگاشتند و کک کسی هم نگزید.
انتخابات با شیوه ای که در ۱۴۰۰ و بعضا دوره‌های قبل (چه مجلس،چه ریاست جمهوری و چه خبرگان) شاهدش بوده‌ایم، مسخره کردن مردم و مسخ واژه انتخابات و یک پله بالاتر ، مسخ نظام جمهوری اسلامی است.
آنهایی که عامل این مسخ هستند و در جوابیه کوتاه لاریجانی از انها به “برادران” تعبیر شده است کاری کردند که در دو انتخابات اخیر، میزان مشارکت بسیار کم باشد و البته که چنین میزان مشارکتی به مذاق “برادران” شیرین آمده و هیچ بعید نیست که آش انتخابات ۱۴۰۲ همان آش باشد و کاسه اش همان.
موضع اخیر لاریجانی می‌تواند پیش از آنکه یک “الرحمان” دیگر برای رای مردم خوانده شود، تلنگری باشد به کسانی که هنوز دل در گرو نظام و مردم دارند و ” فاتحه ” به این زودی‌ها بر زبانشان جاری نمی شود.
