به گزارش انطباق ،روزنامه سازندگی در یادداشتی به قلم عمادالدین باقی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی به نقد حواشی عملکرد دولت در حوزه حجاب پرداخت و خواستار توقف فعالیت گشت ارشاد شد.
در بخشی از یادداشت انتقادی عمادالدین باقی با عنوان «گشت ارشاد را متوقف کنید» آمده است:
حکومت وظیفه اصلی اش تامین امنیت برای همه است حتی برای مخالفان غیر مسلح، نه تامین امنیت برای بعضی و ناامنی برای عده ای دیگر. گشت ارشاد یعنی ایجاد نا امنی برای عده ای از شهروندان…
هیچ مصوبه ای نمی تواند ایجاد ناامنی برای شهروندان را به نام قانون، قانونی کند زیرا مصوبه ای که با اصول پیشینی و فلسفه قانون مغایرت داشته باشد اعتبار قانونی ندارد. حقوق شهروندی و تساوی شهروندان در برابر قانون که در اصول نوزده و بیست قانون اساسی تضمین شده است جزو حقوق بنیادین بشری و حاکم بر همه قوانین است و هر مصوبه ای در تعارض با آن باشد باطل است. گشت ارشاد را متوقف کنید. گشت ارشاد چیزی جز تیشه به ریشه زدن نیست…. گشت ارشاد، ماشین تولید اقتدار نیست، ماشین انهدام اقتدار و تولید دشمنی و نفرت است. مفهوم ارشاد و امر به معروف و نهی از منکر را لوث کرده و با قهر حکومتی و اجبار مترادف ساخته است.
خودتان را به تعدادی کارشناس خودی از نوع آن وزیر نادری و تعریفش از بادمجان محدود نکنید و به قول امام علی(ع): وزیران و مشاورانی را انتخاب کنید که حرف تلخ را به شما بزنند نه اینکه مطابق میل شما سخن بگویند ولو شما را ناخوش آید.
مگر این حکم همه فقها نیست که اجرای هر حکمی که سبب وهن دین شود جایز نیست؟…افزون بر آن در باب تزاحم امور، چندین قاعده مهم فقهی وجود دارد مانند قاعده «الاهم فالاهم»، « قاعده لاضرر» و «قاعده دفع افسد به فاسد» که همه آنها هم قواعد عقلی و هم فقهی اند و همگی توقف گشت ارشاد را الزام آور می کنند.
ما در برابر دو نیرویی قرار گرفته ایم که مانند دو تیغه یک قیچی همدیگر را تقویت کرده و حقوق شهروندی، قانون،امنیت و آزادی فردی و باورهای دینی را قیچی می کنند. جریانی که می خواهد از موضوع حجاب به عنوان خاکریز استفاده کند و به تضاد مصنوعی«با روسری بی روسری» دامن می زند که در کل جهان اسلام چنین نزاعی وجود ندارد و دیگری هم جریانی که با تبدیل کردن بی حجابی به ارزش و حجاب به ضد ارزش، به مصاف با دو مقوله «حکومت» و «باورهای دینی» می رود. اگر کسی بگوید پوشش شایسته، ارزشمند است و با حجاب اجباری هم مخالف است این سخن، مخالفت با یکی از باورهای بخشی از مسلمانان است و نه دفاع از برهنگی است و نه مخالفت با اصل دین است.
