به گزارش انطباق پریسا پرشاد فعال سیاسی و اجتماعی و فعال حقوق زنان طی یادداشتی نوشت:در مبحث حجاب و عفاف ما با دو موضوع متفاوت رو به رو هستیم
که بارها تکرار شده آیا هر بی حجابی بی عفت است؟ هر با حجابی عفیف است؟
اما یک پرسش دیگر این روزها از منظر جامعه شناسی سیاسی پیش می آید آیا حجاب، عفاف و تهی کردن مفاهیم از کارکرد اصلی آن، ما را از بن بست های سیاسی که نتیجه آن فشار بر توده هاست نجات خواهد داد؟
و یا به جای دوگانه ملت_دولت در چارچوب وفاق، ایجاد تقابل مردم و دولت ما را از استیلای فقر که پیامدهای اجتماعی و سیاسی بسیار مخربی دارد رها خواهد کرد؟
چرا این پرسش را مطرح میکنم؟چون مسئله مبتلا به عموم جامعه مسئله معیشت، مسکن، ناامنی اقتصادی و اجتماعی و افزایش بزهکاری ناشی از فقر اقتصادی است.
در جامعه ای که هر لحظه آبستن فروپاشی روانی ست
در جامعه ای که هر فرد یک آتشفشان آماده انفجار است
آیا تولید خشم عمومی، بی اعتبار جلوه دادن دولت و فراهم کردن بسترهای عقده گشایی و انتقام شخصی راه گشا ست؟
از منظری دیگر به مسئله نگاه کنیم، از منظر اقتصاد خانواده، ما نمی توانیم دستوری برای خانواده ها اولویت مشخص کنیم بی آنکه جنبه های حمایتی برای آن برنامه ریزی کرده باشیم. به طور مثال در وضعیت اقتصادی پس از جنگ جهانی دامن ها کوتاه شد چون توان اقتصادی جامعه برای چندین متر پارچه دامن لباس فاخر ضعیف بود
آقایان می دانید یک قواره چادر، یک مانتو، یک شال و روسری همه باهم چند؟
شما صرف دستور دادن نمی توانید جامعه را محجبه کنید در حالیکه مادران بسیاری سالهاست توان خریدن یک مانتو یا پالتو را ندارند! چون خرج فرزندشان مهمتر از پوشش آنهاست
در حالیکه کشور ما ثروت عظیمی دارد اما اکثریت مردم از آن بی بهره اند حتی با سیاست های نادرست داخلی تهیه مواد اولیه دارو و اقلام خوراکی که جز دغدغه های روزمره مردم است، برای دولت با محدودیت های جدی روبه رو شده، حتی آموزش دیگر رایگان نیست. در این حال چگونه از کسانی که به واسطه رفتارهای غلط سیاسی گذشته خصوصا در سه سال اخیر، گرفتار سخت ترین مسائل اقتصادی هستند، انتظار دارید هزینه های پوشش مورد نظر شما را داشته باشند؟
در حالیکه اولویت اکثریت جامعه اجاره بها، معیشت و آموزش است و در نهایت اگر توانست لباسی تهیه می کند.
شما نمی توانید از سقوط جامعه به دره فقر، مشتق پرواز بگیرید
