اختصاصی انطباق – سرویس جامعه : جبار کوچکی نژاد می گوید: بودجه مشخص شده برای جاده خمام به خشکبیجار که یک پروژه ملی است به‌دلیل برخی از کم‌کاری‌ها از سوی دستگاه‌های مربوطه تخصیص نیافت و حالا نه تنها در ردیف بودجه سال آینده دیده نمی‌شود، بلکه منابع مالی استانی هم محدودیت‌هایی داشته و امکان پشتیبانی از آن را ندارد.
جاده خمام به خشکبیجار یکی از محورهای پرخطر کشور می باشد که سالانه تصادف های وحشتناکی را در این محور شاهد هستیم. متاسفانه آمار کشته شده ها در این جاده به قدری بالاست که بومیان از این جاده به عنوان ” جاده مرگ ” یاد می کنند.
رامین صفاری، رییس سابق شورای اسلامی شهر خشکبیجار با اشاره به تاریخچه احداث جاده خشکبیجار به خمام که به پنجاه سال پیش باز میگردد، می گوید: این جاده استراتژیک و پرتردد که تنها راه مواصلاتی غرب به شرق استان گیلان است، فاقد کمترین معیارهای استاندارد جاده ای است و با وجود اینکه طی این سالها به کرات در جلسات مختلف پیگیر تعریض این جاده بوده ایم اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون با گذشت ۱۱ دوره از انتخابات مجلس، حتی ۴ متر نیز از وضعیت این جاده بهبود نیافته است و من این موضوع را ناشی از کوتاهی استانداران، فرمانداران و نمایندگان ادوار مجلس میدانم.
رامین صفاری حتی برای شنیده شدن صدای بلند اعتراض از شورای شهر استعفا داد، اما باز اتفاقی نیفتاد.
البته اداره کل راه و شهرسازی از سال ۱۳۹۵ تصمیم جدی در برطرف کردن نقص ایمنی جاده و تعریض آن برآمد، عملیاتی که در فاز اول به طول حدود ۷.۸ کیلومتر با عرض نهایی جاده ۱۳.۵ متر و حدود ۲.۵ متر از هر سمت جاده پیش بینی شده بود ولی این پروژه به دلایل مختلف بارها متوقف و مسکوت باقی مانده است تا اینکه سال ۱۳۹۸ اراده ای دیگر در تعریض جاده و ساخت پل ها پیدا شد.
این بار حتی ۱۱ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان اعتبار برایش درنظر گرفته شد اما این بار نیز به دلیل عدم دریافت پیوست ماده کمیسیون ۲۳ از سوی سازمان برنامه و بودجه، اعتبار تخصیص یافته این پروژه در جای دیگری هزینه شد و باعث تعطیلی پروژه گردید و اینگونه شد که این جاده همچنان مشغول گرفتن دست و پا و صد البته جان و مال مردم است.
باید از روزی ترسید که آه خانواده قربانیان دامن گیر متولیانی شود که از تعریض جاده و ایجاد شانه خاکی برای این جاده، شانه خالی کردند.
نکته جالب اینجاست جبارکوچکی نژاد نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی که اتفاقا عضو کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس نیز هست، اخیرا گفته است: بودجه مشخص شده برای این پروژه ملی، به‌دلیل برخی اهمال کاری‌ها از سوی دستگاه‌های مربوطه تخصیص نیافت و حالا نه تنها در ردیف بودجه سال آینده دیده نمی‌شود، بلکه منابع مالی استانی هم محدودیت‌هایی داشته و امکان پشتیبانی از آن را ندارد.
وی با ابراز گلایه از وضعیت موجود، گفت: باید تلاش کرد پروژه مذکور مجدداً در بودجه سال ۱۴۰۱ کددار شود، چرا که مجوز ماده ۲۳ همانند یک شناسنامه بوده و تا زمانی‌که این‌پروژه فاقد شناسنامه باشد، یعنی فاقد هویت است.
معلوم نیست کوچکی نژاد دقیقا از دست چه کسانی گلایه مند است، درحالیکه خودش چهار دوره نمایندگی همین مردم را در مجلس شورای اسلامی برعهده دارد و در این دوره اتفاقا عضو کمیسیون برنامه و بودجه نیز می باشد.
با همه این احوال آخرین کورسوی امید به سمت سه نماینده گیلانی است که عضو کمیسیون تلفیق بودجه ۱۴۰۱ شده اند. سید کاظم دلخوش اباتری از کمیسیون حقوقی و قضایی، احمد دنیا مالی از کمیسیون عمران و حسن محمدیاری از کمیسیون اجتماعی مجلس از بین ۴۵ نماینده خانه ملت در کمیسیون تلفیق ۱۴۰۱ حضور دارند. اما در حالیکه ۹ نفر از اعضای کمیسیون برنامه و بودجه در کمیسیون تلفیق حضور دارند، کوچکی نژاد به عنوان کسی که چهار دوره در مجلس حضور دارد قاعدتا باید از وزن سیاسی بالایی برخوردار باشد، نتوانست به کمیسیون تلفیق راه یابد و اکنون منتظر است دلخوش و محمدیاری و دنیامالی برای جاده مرگ بودجه مصوب کنند.
گفتنی است، مأموریت کمیسیون تلفیق تا تصویب نهایی قانون برنامه توسعه یا لایحه بودجه سالانه کل کشور ادامه دارد و اگر در این پروسه نمایندگان گیلان نتوانند حق جاده مرگ را بستانند، هدیه جاده خمام به خشکبیجار برای مسافران و محلی ها، همچنان مرگ خواهد بود.
