اختصاصی انطباق- سرویس سیاسی: انتخابات ۱۴۰۰ با تمام حرف و حدیثی که داشت نهایت با همان پیشبینی معروف به پایان رسید و سید ابراهیم رئیسی در نهایت پیروز صندوق آراء شد؛ نامی که به گمان بسیاری از کارشناسان از پیش سنگ‌ها از پیش پای او برداشته و مسیر تا رسیدن به کرسی ریاست هموار شده بود.
ابراهیم رئیسی که می‌داند مخالفان فراوانی هم در میان حاکمیت و طیف‌های سیاسی و هم در میان مردم دارد در ابتدای روزهای موفقیت سعی کرد نگاه منفی به خود را با اعلام همگرایی با مخالفان عوض کند.
رئیسی می‌داند که اوضاع با دهه شصت و حتی همین سال‌های ۹۲ و ۹۶ بسیار متفاوت است و مردم دیگر آن مردم سابق نیستند برای همین باید میزان مخالفت‌ها و سایش‌های سیاسی را تا حد خطوط قرمز کاهش داد.
این سیاست ابراهیم رئیسی بی‌شک دیکته شده از اطاق فکرهایی است که از زیرپوست کشور خبر دارند و می‌کوشند سوپاپ‌اطمینان‌هایی را در قالب احترام به نظر مخالف باز بگذارند تا هم خود را حامی گفتگو در چارچوب نشان دهند و هم بدون دست اندازی، خاکریزهای مخالفانی که دست به سلاح انتقادات رگباری برای مبارزه با دولت سیزدهم ایستادند را تصرف کند.
البته این سیاست را باید یک طرف گذاشت و فرصت‌طلبانی که با تغییر مسیر باد سیاسی مسیر عوض می‌کنند را طرف دیگر، زیرا برنامه تعاملی دولت رئیسی در راستای رفع مشکلات است ولی سیاست‌های منفت‌طلبان اساس بروز مشکلات بیشتر است.
برخی نیز که نگاه مثبت‌تری به سیاست‌های رئیسی و پشتیبانانش دارند معتقدند رئیسی با این سیاست در تلاش است به نگاه‌های یک دست‌سازی حکومت و حذف مردم پایان دهد.
برای تصدیق گمانه‌زنی‌ها درباره رویکرد جدید ابراهیم رئیسی باید تا تشکیل دولت جدید و کابینه صبر کرد و دید خروجی چه می‌شود؛ آیا او می‌تواند مجری اسلام رحمانی شود و به جدال‌ها در مسیر آشتی‌ملی پایان دهد یا اینکه رویکردی در مسیر انجام عملیاتی فریب برای خلع سلاح موقت مخالفان تا جان گرفتن دولت نوپاست.
هرچه پشت‌پرده است رئیس جمهور منتخب باید بداند که روزگار قرن جدید بسیار با ادوار گذشته متفاوت است و هر عملیاتی در برنامه باشد عقوبت و پاداشش بلافاصله با ضریب بازخورد دارد و برنامه اگر ترمیم ترک‌هاست بهتر است عملکرد در مسیر خواست مردم باشد و نه اهالی قدرت زیرا تجربه خدمت به اهالی قدرت و فراموشی مردم در این سال‌ها دردناک و هزینه‌بر بوده است.
