به گزارش انتخاب، واکنش دولت روحانی به افزایش ناگهانی قیمت دلار ضربتی بود. تعیین قیمت ۴۲۰۰ تومان برای دلار دولتی با هدف کنترل اثرات تورمی نرخ ارز و چند اقدام ضربتی در بازار از جمله واکنش های دولت بود. ماجرا تا ایی پیش رفت که حتی برخی، تغییر رییس بانک مرکزی یعنی رفت سیف و آمدن همتی را هم متاثر از وضعیت دلار دانستند.حتی در دولت احمدی نژاد هم افزایش بی سابقه و ناگهانی قیمت دلار مسئولان را به تکاپو انداخت و دلار چندنرخی از جمله دلار دولتی، مبادله ای و آزاد از همان زمان پا گرفت.
درستی یا نادرستی این سیاست ها به کنار، چیزی که می توان گفت آن است که انفجار دلار دست کم مسئولان را به تحرک وامی داشت تا اقدامی عاجل و فوری انجام دهند. اما عجیب است که در دولت سیزدهم هیچ خبری از یک واکنش کوچک هم نیست.دولتی که کشور را با ارز ۲۴ هزار تومانی تحویل گرفت و مدعی بود اقتصاد کشور را به مذاکرات و برجام گره نمی زند، اکنون با عبور دلار از قیمت ۴۱ هزار تومان هم هیچ تکانی به خود نداده.
ابراهیم رئیسی که کمی بعد از انتخابات ۱۳۹۶ و رسیدن دلار به ۵ هزار تومان، به کنایه دولت وقت را مورد نوازش قرار داده بود، حالا دولتش در مقابل دلار ۴۱ هزار تومانی هم دولتی دست بسته و عاجز و ناتوان نشان می دهد.
آش به قدری شور شده که عده ای پای یک پیش بینی قدیمی تر را پیش کشیده اند که می گفت دلار تا ۱۴۰۶ از ۲۸۵ هزار تومان هم عبور خواهد کرد. عده دیگر افق دلار ۵۰هزار تومانی را همین امسال می بینند نه حتی سال ۱۴۰۲٫مسئله مهم اکنون درستی یا نادرستی این پیش بینی ها نیست بلکه مسئله آن است که دولت سیزدهم با بی خیالی تمام هیچ طرح و برنامه ای برای کنترل قیمت ندارد و صرفا نظاره گر رشد روزافزون نرخ هاست.
دولتی که روزی وزیر سابق کار و مدیر فعلی مناطق آزادش – حجت عبدالملکی – می گفت با ۳۰۰ میلیون دلار ارزپاشی می توان دلار را ۱۵ هزار دلار کرد و دو ماه هم در همان سطح نگه داشت، حالا حتی از اجرای همان راه حل های فضایی و غیرواقعی خود هم عاجز مانده.واقعا چه اتفاقی رخ داده که دولت به این درجه از بی خیالی رسیده؟ دولتی که مسئولانش شب و روز دلار ۴۲۰۰ تومانی جهانگیری را مسخره می کردند، حالا چگونه دلار را به ۴۲۰۰۰ تومان رسانده و در حل مسئله هم این طور آچمز شده اند؟
