اختصاصی انطباق- سرویس سیاسی: روزگار عجیبی بر ایران میگذرد؛ آدمهای ناکارآمد در منصبهای مختلف مشغول کسب درآمد هستند و افراد دلسوز هم صدایشان به جایی نمیرسد؛ کسی اگر منتقد وضع موجود شود به غرغر و فعالیتهای تبلیغی علیه این و آن متهم میشود و لوکس نشینان، سادهزیست خطاب میشوند و تشنگان بازار آزاد خود را در قامت حامی محرومان به خورد خلق الله میدهند.
آخرالزمانی که میگویند همین زمانه ماست که خیر و شر را به سختی میتوان از هم تشخیص داد چرا که صاحبان تریبون قورباغه را رنگ میزنند و جای قناری به جامعه قالب می کنند و اجازه روشنگری هم لغو شده است.
به اسم پیچ تاریخی، بازه حساس کنونی، جنگ ترکیبی و …مردم را سرگرم شعارها کرده و احساسات را گروگان میگیرند مبادا گفته باشی که گوشهای از کار میلنگد.
افرادی را که زمین و زمان به عملکردشان اعتراض دارند را منصب میدهند و زیر سوال بردنشان را وزوز و حربه دشمن میخوانند و مخالفت با آنها را تا مرز دشمنی با مقدسات پیش میبرند. در این بین آیا باید منتظر بهبود عمومی بود یا اینکه فقط وضع جیب برخی رو بهبود میرود؟!
مشکل اصلی بیشک انتصاباتی محسوب میشود که دست مردم و ولینعمتان حقیقی این مملکت از آن کوتاه است. جانمایی های افراد تودلی که پرونده کاری شان برای ملت روشن است سوهان اعصاب شدهاست.
زمانی مردم امید به اصلاح و تصحیح روش داشتند ولی امروز در روی پاشنه افراد تکراری میگردد که از بین نمیروند و از صندلی به صندلی دیگر منتقل میشوند.
یکی از نمونههای مذکور محمد باقر قالیباف است؛ فردی رویین تن که دارای حفاظی امنیتی در برابر مسایل مختلف است و روز به روز مسیر رشد در نظام را طی میکند.
قالیباف همواره در منصبهای رنگارنگ حضور داشته و پروندههای مختلفی اطراف او ایجاد شده ولی هیچگاه پای او گیر نیفتاده و امروز نیز با وضعیت نامبارکی که کشور دچار آن است، فرد مذکور همچنان در قالب یک دردانه، خود را آماده منصبهای جدید می کندو این روند از زمانی که رییسی تضعیف شد بیشتر اوج گرفته و فعالیتهایی را در دستور کار قرار داده که مرتبط با او نیست و فعالیتهای زودهنگام انتخاباتی محسوب میشود؛ البته فعالیتهایی با نگاه به آینده و نه انتخابات نه چندان پرطرفدار آخر سال.
در این ماههای اخیر اگر به فعالیتهای قالیباف نگاهی ریزبینانه داشته باشیم خواهیم دید که این فرد بجای رسیدگی به مسئولیتهای اصلی خود در قبال مردم تهران که نماینده آنهاست در رونمایی از پروژههای عمرانی و مراسمات کشوری نظامی و بازدید از افتتاحیههای مختلف دیده میشود.
برای مثال قالیباف صبح چهارشنبه در جریان سفر یک روزه خود به مناطقی از استانهای خراسان رضوی و خراسان جنوبی فرودگاه شهدای گناباد را در جنوب خراسان رضوی افتتاح کرد.
یا در همین حال چندی پیش همایشی با عنوان ساختهشده «هندسه نظم جدید جهانی» در دانشگاه عالی دفاع ملی با حضور مقامات بلندپایه نظامی برگزار شد که انتظار میرفت با توجه به جایگاه مراسم، سخنران ریاست جمهوری اسلامی باشد نه قالیباف، رئیس مجلس منتصب چند نماینده حداقلی ولی او را آوردند.
از بازدید رئیس مجلس از بخشهای مختلف کارخانۀ نساجی سیمابافت شهرستان سراب و پروژه احداث شهر فرودگاهی منطقه ویژه اقتصادی سراب تا بازدید از مجتمع فولاد زرند ایرانیان و بازدیدهای ستادی از مناطق مختلف استان بوشهر و … گوشهای از فعالیتهای دیده شده از این فرد است که به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس رسید ولی فعالیتهای اندکی در این مسیر دارد.
به نظر میرسد فعالیتهای زودهنگام انتخاباتی قالیباف نه برای مجلس دوازدهم و ریاستجمهوری چهاردهم بلکه قدمی برای تغییر نانوشته نظام از ریاستی به پارلمانی و تمرین برای نقش نخستوزیری است.
رییسی که با تمام حمایتهای نظام و حاکمیت یک دست ،ناکارآمدی را به رخ کشید بخاطر بی کفایت بودن برخی اطرافیانش و بیتجربه بودن خودش در مسایل اجرایی از دور قدرت به راحتی حذف شد و تنها باید به عنوان یکی از وفاداران به آرمانهای اهالی قدرت به صورت نمایشی در قدرت باشد ولی به نظر میرسد فعالیتهای اجرایی و عملیاتی در اختیار یار خراسانی نهادهای قدرت قرار بگیرد.
گرچه سالهاست گزینههای مختلف در جایگاهها جانمایی میشوند ولی نارضایتی از وضع موجود نشان میدهد که کفایت گزینهها قابل قبول نبوده و امروز هم اگر قرار بر حکمرانی نو است مسئولان باید بدانند که بهبود امور را در دستور کار داشته باشند چرا که اگر انقلاب درونی موفق نشود نه تنها فرزندان خود را میخورد بلکه عقوبتی دردناک نیز برای بانیان در نظر میگیرد.