اختصاصی انطباق – سرویس بین الملل : همواره در طول تاریخ به اهالی سیاست هشدار داده شده که این عرصه مرموز و پیچیده می‌تواند عشاق آن را به ورطه نابودی بکشد؛ هشداری که اگر اهل فن به آن توجه کرده‌باشند سبب نجات‌شان شده و در غیر این صورت در گرداب آن گرفتار و گاهی نیز نابود شده‌اند.
همه ما سیاستمداران حرفه‌ای و زبده‌ای را در طول تاریخ می‌شناسیم که با تصور ابدی بودن در عالم سیاست و واکسینه شدن در برابر مخاطرات آن در مسیر آنچنان می‌تاختند که هیچکس به گرد پای‌شان نمی‌رسید ولی ناگهان با قدم نهادن در بیراهه‌های سیاسی دچار سیاه‌چاله‌های افول، شکست و سرانجام نابودی شدند.
در این مجال سعی داریم به موضوعی که به تازگی رخ داده بپردازیم، مساله‌ای که شاید سیاستمداران منطقه‌ای و به ویژه مسئولان ایران نیز باید به آن توجه ویژه داشته باشند:”افول جایگاه مقاومت عراق”.
این افول شاید در بحث نظامی و درگیری‌های خونین با مخالفان، تروریست و نیروهای آمریکا وجود نداشته باشد یا دیده نشود ولی در عرصه سیاسی و به ویژه با نتایجی که در این انتخابات عجیب و حاشیه‌دار اخیر کاملا مشهود بود و مسئولان مقاومت اگر دل‌شان برای خون‌های ریخته شده شهدای این عرصه می‌سوزد باید تحلیل و بررسی کنند که چه شد با این همه از جان‌گذشتگی‌ها و جایگاهی که در گذشته وجود داشت ناگهان در میان مردم اکثرا شیعه عراق رنگ باختند.
در بیانیه رسمی کمیساریای عالی انتخابات عراق، تعداد آراء مأخوذه ۹ میلیون و ۷۷ هزار و ۷۷۹ معادل ۴۱ درصد نسبت واجدان شرایط اعلام شده است آماری که نشان می‌دهد مانند ادوار گذشته انتخابات بازهم ریزش حضور مردمی را شاهد بودیم؛ یعنی از سال ۲۰۰۵ که اولین انتخابات پسا صدامی در عراق برگزار شد تا به امروز میزان آرای پس از انتخابات سال ۲۰۰۵ مدام در حال ریزش است.
در اولین دور از انتخابات پارلمانی که پس از سقوط رژیم بعث در ۱۵ ژانویه سال ۲۰۰۵ برگزار شد، ائتلاف عراق یکپارچه ۱۲۸ کرسی، ائتلاف کردستان ۵۳ کرسی و جبهه توافق ۴۴ کرسی را به دست آورد.
در دومین دور از انتخابات که در هفتم مارس ۲۰۱۰ برگزار شد، فهرست العراقیه ۹۱ کرسی، ائتلاف دولت قانون ۸۹ کرسی و ائتلاف ملی عراق ۷۰ کرسی را به خود اختصاص داد.
در سومین انتخابات که در سی ام آوریل ۲۰۱۴ برگزار شد، ائتلاف دولت قانون ۹۲ کرسی، ائتلاف المواطن ۳۰ کرسی و ائتلاف الاحرار ۲۸ کرسی را به دست آوردند.
در چهارمین دور از انتخابات پارلمانی عراق که در ۱۲ ماه مه ۲۰۱۸ برگزار شد، ائتلاف سائرون ۵۴ کرسی،، ائتلاف فتح ۴۸ کرسی و ائتلاف النصر با ۴۲ کرسی به ترتیب رتبه‌های اول تا سوم را کسب کردند.
اما در این دوره از انتخابات که زودهنگام نیز نامیده می‌شد،بر اساس نتایج اولیه اعلام شده از سوی کمیساریای عالی مستقل انتخابات، جریان صدر با ۷۳ کرسی، در صدر قرار دارد و به دنبال آن ائتلاف تقدم با ۳۸، ائتلاف دولت قانون با ۳۷، حزب دموکرات کردستان با ۳۲، ائتلاف کردستان با ۱۷، اتحادیه مهینی کردستان با ۱۷، ائتلاف عزم با ۱۵، ائتلاف فتح با ۱۴، جنبش امتداد با ۹، الجیل الجدید با ۹، اتحاد اسلامی با ۴، جنبش بابلیون با ۴، تصمیم با ۳کرسی، جریان حکمت با ۲ کرسی و ائتلاف النصر با ۲ کرسی در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
هر چند که با تهدید و فشار افرادی چون هادی‌العمری رییس ائتلاف فتح و سایر افراد مانند حسن‌سالم برخی کرسی‌ها جابجا شد ولی ریزش حداکثری طرفداران گفتمان مقاومت در میان مردم عراق همچنان چشمگیر است.
ریزشی که می‌توان آن را نتیجه سیاست‌زدگی‌ها و رویکردهای مسئولان جریان مقاومت به ویژه حشدالشعبی و وابستگان آن دانست.
سیاست‌هایی مانند نزدیکی و وابستگی زیاد به شرق و حملات افراطی به غرب، عدم توجه به حس ناسیونالیسمی عراقی‌ها و بازی در معادله هلال‌شیعی، عدم برخورد جدی با جولان برخی افراد مسلح که به اسم مقاومت و با شعارهای ضداستکباری فضای‌عراق را آشفته و حملاتی بی‌برنامه به منطقه سبز داشتند و همچنین جدایی تاریخی با حشدالعتبات که وابسته به مرجعیت عالی عراق است سبب بروز افولی تاریخی با وجود هزینه‌های سنگین و جانفشانی‌ها شد.
شاید این انتخابات شکست گفتمان مقاومت در عراق را رسمی اعلام کرد ولی زمان اصلی این شکست مربوط به زمانی بود که چهار تیپ درون الحشد الشعبی که از آنها به «حشد العتبات» یاد می شود و تابع مدیریت عتبات در کربلا و نماینده مرجعیت عالی شیعه هستند تصمیم گرفته اند که از حشد جدا شده و مستقیم تابع دولت باشند.لشکرهای «العباس» (ع) و «امام علی» (ع) و تیپ‌های «علی‌اکبر» و «انصار المرجعیة» چند روز پیش پس از جدایی کامل از حشد خواستار پیوستن دیگر واحدهای حشد به خود شده اند.
هر چند که پس از این جدایی برخی رسانه های ایران سعی در این داشتند که این رویداد را آنگونه که خود دوست داشتند تفسیر کنند و در همین راستا ایرنا در مطلبی نوشت که برخی ها تغییر و تحول اخیر را از حیث تشابه مانند تغییر و تحول نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران بعد از پایان جنگ تحمیلی می دانند که سرجمع آن اقدام ها نه تنها منجر به تضعیف هیچ یک از نهادها و تشکیلات نظامی نشد بلکه در عمل باعث تقویت کلیت نیروهای مسلح و صیانت و حفظ همه تشکیلات نظامی جمهوری اسلامی ایران نیز شد؛ اما اشتباه راهبردی این نوع تفکر در ایران این است که تصور دارند مردم عراق نیز همانند مردم ایران هستند و سیاست‌حاکمه بر عراق نیز مانند شاکله سیاسی در ایران است.
حشدالعتبات از سیاست‌زدگی و وابستگی برخی مسئولان مقاومت به خارج مرزهای سیاسی و ایدئولوژیکی عراق معترض بودند و در همین حال سال گذشته در همایش نیروهای وابسته به آستان های مقدس عراق تحت عنوان «حشد عتبات مقدسه» که در کربلای مقدس به کار خود پایان داد در بیانیه اختتامیه این همایش که با حضور شخصیت های مختلف عراقی برگزار شد، بر ممنوعیت فعالیت سیاسی نیروهای بسیج وابسته آستان‌های مقدس تاکید شد.در بیانیه اختتامیه هشت بندی این همایش تاکید شده بود: اولویت حشد عتبات( نیروهای بسیج عتبات) این است که با سلاح اجرای دقیق فتوای مرجعیت و توصیه‌های آیت الله علی سیستانی، مدافع اصلی و حامی قطعی میهن عزیز و مردم بزرگوار آن بوده، هست و خواهد بود.
تصور تکرار رویدادهایی که در ایران رخ داد در سایر کشورها سبب شده هزینه‌های فراوانی پرداخت شود ولی نتایج به دلیل برخی رویکردها پس از مدتی منفی می‌شود و رویه عوض می‌شود برای همین امروز نیز شاهد آن هستیم که در عراق با آن همه تلاشی که صورت گرفت اوضاع آنگونه که برخی انتظار داشتند نشد زیرا مدعیان، موئلفه‌هایی مانند خواست مردم و بافت اجتماعی را در برنامه‌ریزی‌های خود در نظر نگرفتند.
