به گزارش انطباق ،دستگاه گوارش ما میزبان میلیاردها میکروب است که آنها را میکروبیوم می‌نامیم. این میکروب‌ها شامل باکتری‌ها و مخمرهایی است که نقش بسزایی در تنظیم فعالیت‌های بدن دارند. یک مطالعه جدید گزارش می‌دهد که راهبان بودایی در تبت، دارای میکروب‌های خاصی درون روده‌شان هستند که با میکروب‌های موجود در بدن سایر افراد تفاوت دارد.
این مطالعه می‌گوید که انجام مدیتیشن منظم در طی چندین سال می‌تواند میکروبیوم روده را تنظیم کند و سلامتی را بهبود بخشد، تأثیر مفیدی بر میکروبیوتای روده داشته باشد و بدن را قادر سازد تا به خوبی سلامت خود را حفظ کند.
مدیتیشن راهی کم‌هزینه و بی دردسر است که بیشتر برای کمک به درمان مشکلات سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد، استرس آسیب‌زا و حتی رفع مشکلات تغذیه‌ای به کار گرفته می‌شود. همچنین می‌تواند به مقابله با دردهای مزمن کمک کند.
گفته می‌شود این راهبان، نوعی مراقبه یا مدیتیشن را انجام می‌دهند که برگرفته از سیستم پزشکی باستانی هند به نام آیورودا (Ayurveda) است. این راهبان حداقل روزانه دو ساعت و در بازه زمانی ۳ تا ۳۰ سال این مدیتیشن را تمرین کرده‌اند
برای اینکه مشخص شود آیا مدیتیشن واقعاً تأثیری بر سلامت انسان دارد یا نه، محققان نمونه‌هایی از خون و مدفوع ۳۷ راهب بودایی از سه معبد تبتی و همچنین ۱۹ نفر که در اطراف آن منطقه زندگی می‌کردند را مورد تجزیه و آزمایش قرار دادند.
تجزیه و تحلیل نمونه‌های مدفوع در طی آزمایشات نشان داد که روده راهبان، به طرز شگفت‌آوری در پی تکرار و تمرین این مدیتیشن‌ها با گونه‌های مختلفی از باکتری‌های مفید غنی شده است.
گفته شده که این میکروب‌ها همچنین با کاهش اضطراب، افسردگی و بیماری‌های قلبی و عروقی مرتبط هستند. دکتر جین‌گونگ چن، سرپرست تیم تحقیقاتی، در این خصوص می‌گوید: «در روده این راهبان [که دارای سابقه طولانی تمرین مدیتیشن بودند]، در مجموع چندین نوع باکتری یافت شد که در کاهش بیماری‌های روانی نقش دارند. این آزمایش بیانگر این است که مدیتیشن می‌تواند باکتری‌های خاصی که تأثیر مثبت در سلامت روان دارند را نیز تقویت کند.»
طبق آزمایشاتی که صورت گرفت، مشخص شد که این میکروب‌ها در درمان التهاب و بهبود متابولیسم هم نقش مثبتی دارند. علاوه بر این، نمونه‌های خون هم نشان داد که نشانگرهای کلسترول در راهبان [در مقایسه با افرادی که تا به حال مدیتیشن انجام نداده‌اند] بسیار پایین‌تر است.
این یافته‌ها اخیراً در مجله General Psychiatry منتشر شد.
