نون و پنیر و هق‌هق

هق‌هقی همراه با تماشای رشدِ مدیرانِ نالایقی که نه بر مدارِ شایستگی، که بر محورِ روابط و فرصت‌طلبی به قدرت رسیده‌اند. کارمندی که خود را اربابِ رعیت می‌پندارد، چون دولتش نانش را به اندازه‌ سیرکردنِ شکمش نمی‌دهد و گرسنگیِ حقوقی‌اش را بهانه‌ای برای چپاولِ مردم می‌کند