یادداشت- موریس باقری(فعال سیاسی و محیط زیست): ۸ آبان فرصتی است برای گرامیداشت مردانی که در دل کوه‌ها، جنگل‌ها، تالاب‌ها و مناطق حفاظت‌شده، با تمام سختی‌ها و با کمترین امکانات، از طبیعت ایران پاسداری می‌کنند. محیط‌بانان نه تنها حافظ حیات‌وحش هستند، بلکه ستون‌های سلامت محیط زیستی کشورند و خدمات اکوسیستمی که حفظ می‌کنند، مستقیماً با زندگی و سلامت انسان‌ها ارتباط دارد.
با وجود اهمیت بی‌بدیل نقش محیط‌بانان، آن‌ها با مشکلات فراوانی روبرو هستند:
کمبود امکانات و تجهیزات: بسیاری از مناطق حفاظت‌شده فاقد خودرو، تجهیزات پایش و سامانه‌های ردیابی مناسب هستند.
حقوق پایین و شرایط کاری سخت: مأموریت در مناطق دورافتاده، گرما، سرما، شب‌کاری و فشار کاری بالا از ویژگی‌های دشوار شغل محیط‌بانی است.
نبود قوانین حمایتی کافی: قانون فعلی در حمایت قضائی از محیط‌بانان دارای ابهام است و اختیارات آن‌ها در برخورد با متخلفان محدود می‌باشد.
برای حفاظت مؤثر از طبیعت و افزایش امنیت محیط‌بانان، ضروری است که:
۱٫ قوانین حمایتی جامعی توسط دولت و مجلس تصویب شود تا محیط‌بانان از نظر جانی، قضائی، مالی و بیمه‌ای محافظت شوند.
۲٫ مقررات برخورد با شکارچیان غیرمجاز، زمین‌خواران و متصرفان عرصه‌های طبیعی بازنگری شده و اقتدار قانونی محیط‌بانان تقویت گردد.
۳٫ معیشت، حقوق، تجهیزات و نیروی انسانی یگان حفاظت تقویت شود تا فشار کاری کاهش یابد و کارآمدی حفاظت افزایش یابد.
محیط‌بانان با عشق و فداکاری، حافظ طبیعت ایران هستند، اما این فداکاری نیازمند همراهی نهادهای قانون‌گذار، دولت و جامعه است.
۸ آبان، روز گرامیداشت این نگهبانان سبز خاک و آب است و ضمن تقدیر از تلاش‌های بی‌وقفه آنان، امید می‌رود که مسئولان کشور با تصویب قوانین حمایتی، امنیت و شرایط کاری محیط‌بانان را تضمین کنند.
روز محیط‌بان گرامی باد
