انطباق : اینجا “قلعه بیوه” یا “روستای بیوه ها” لقب گرفته است. فقر در این ناحیه از افغانستان باعث شده تا مردان افغان برای قاچاق تریاک به ایران جان‌شان را به خطر اندازند. اکثر آنان در تلاش برای قاچاق جان خود را از دست داده و همسران‌شان بیوه و تنها شده‌اند.
به گزارش انطباق؛ روزنامه “نیویورک تایمز” با انتشار گزارشی درباره اهالی روستای “میر علی” در غرب افعانستان، در مسیر جاده منتهی به هرات می‌نویسد: “اکثر مردان این روستا ناپدید شده‌اند. آنان در جریان تلاش برای قاچاق تریاک از هرات به ایران کشته شده‌اند. زنان بیوه‌شده این مردان مجبور به بزرگ کردن فرزندان‌شان به تنهایی هستند.
در سال ۲۰۱۸ میلادی، افغانستان به عنوان بزرگترین تولیدکننده تریاک جهان معرفی شد. پول حاصل از فروش تریاک منبع اصلی درآمد شبکه مالی طالبان بوده است و آن گروه توانسته با این درآمد تلاش امریکایی‌ها برای همکاری با دولت افغانستان به منظور تامین امنیت را خنثی سازد.
به نظر می‌رسد مقام‌های دولتی افغانستان ناتوان از مقابله با تجارت مواد مخدر هستند و برخی از آنان در این بین به منظور کسب درآمد مسیر را برای قاچاقچیان هموار می‌سازند.
“فقیریار” می‌گوید او در گرفتن پول از دولت مرکزی برای اجرای برنامه‌های حمایتی در آن منطقه ناکام بوده است. هیچ کمکی از دولت مرکزی دریافت نکرده و مقام‌های دولتی اهمیتی برای وضعیت مردم آن منطقه و گرسنگی آنان قائل نیستند”.
این روزنامه در ادامه می‌افزاید: “زنان بیوه این ناحیه با کمک خویشاوندان‌شان و گروه‌های حمایتی بین‌المللی زندگی می‌کنند. فرزندان آنان در مدرسه مذهبی حضور می‌یابند که توسط ملای مسجد آن ناحیه اداره می‌شود.
“نک بی بی” زن بیوه ۵۰ ساله‌ای است که می‌گوید برای سال‌ها سه پسرش از قاچاق تریاک درآمد خوبی داشتند اما در نهایت هر سه آنان کشته شدند. “غلام رسول” ۲۰ ساله پسر ارشد او سال‌ها پیش در ایران بازداشت و به جرم قاچاق تریاک اعدام شد. دو فرزند دیگر او “عبدالغفور” ۱۵ ساله و “عبدالظریف” ۱۴ ساله با شلیک مرزبانان زمانی که در حال قاچاق تریاک از افغانستان به درون مرز ایران بودند کشته شدند. “بی بی” می‌گوید اجساد فرزندان‌اش را به او تحویل ندادند.زنان بیوه دیگر این روستا نیز گلایه مشابهی را از ایران دارند و از سرنوشت اجساد خویشاوندان مردشان بی‌اطلاع هستند.
اهالی این روستا فاقد امکانات اولیه، چون آب سالم آشامیدنی و برق هستند. سردی هوا و گرسنگی سبب شده تا برخی از زنان بیوه این روستا تلاش کنند به نواحی دیگر بروند.
“فاطمه” ۴۰ ساله می‌گوید: “هیچ چیزی در اینجا پیدا نمی‌شود. ما در زمستان گرسنه هستیم”. فاطمه می‌گوید شوهرش قبول کرد که در ازای دستمزد ۲۰۰ دلاری در هر سفر به ایران تریاک قاچاق کند. او به مدت سه سال قاچاقچی بود و پنج سال پیش بر اثر شلیک مرزبانان کشته شد. “فاطمه” اکنون تنهاست و مجبور به نگهداری از پنج پسرش است”.
