به گزارش انطباق، منطقه آزاد انزلی به عنوان یکی از مناطق استراتژیک شمال ایران، همواره به دلیل موقعیت جغرافیایی ویژه و قرارگیری در کریدور شمال به جنوب و همچنین بازار اوراسیا، جاذبههای طبیعی و ظرفیتهای اقتصادی مورد توجه بوده است.اخیراً لایحه توسعه منطقه آزاد انزلی که از سال ۱۳۹۸ پیگیری میشد، محدودههایی از جمله شهرکهای صنعتی خمیران، ضیابر، سپیدرود و فرودگاه سردار جنگل رشت را به منطقه آزاد انزلی اضافه کرد. با وجود این تصمیم مهم، همچنان نگرانیهایی از سوی منتقدان بومی منطقه وجود دارد و منتقدان معتقدند کهعدم توجه به توزیع عادلانه زیرساختها و خدمات در تمامی بخشهای منطقه آزاد، مانعی جدی بر سر راه جلب رضایت عمومی بوده است.بررسیهای کارشناسی نشان داده که تمرکز سرمایهگذاریها و پروژههای توسعهای در بخشهای خاصی از منطقه، باعث شده که برخی مناطق به حاشیه رانده شده و از مزایای توسعه بیبهره بمانند. این موضوع نه تنها به نارضایتی بومیان منطقه ازجمله شهروندان بندرانزلی دامن زده، بلکه باعث شده که ظرفیتهای گردشگری، اقتصادی و اجتماعی این مناطق به طور کامل مورد استفاده قرار نگیرد.
همچنین، این رویکرد میتواند به بهبود سطح رفاه و کیفیت زندگی در این مناطق کمک کند و توزیع عادلانهتری از منافع اقتصادی را میان جوامع محلی به همراه داشته باشد.از سوی دیگر، توسعه متوازن میتواند به افزایش تعاملات بین مناطق آزاد و سرزمین اصلی منجر شود. ناگفته نماند در بسیاری از موارد، مناطق آزاد به جزیرههای اقتصادی مجزا تبدیل میشوند که ارتباط ضعیفی با اقتصاد ملی دارند. با تأکید بر توسعه متوازن، زیرساختهای حملونقل، ارتباطات و زنجیرههای تأمین بهبود یافته و این مناطق میتوانند به عنوان دروازههای توسعه برای کل کشور عمل کنند.البته باید تمرکززدایی و توسعه متوازن به صورت همزمان در اولویت قرار گیرد. این امر مستلزم توزیع عادلانه منابع، سرمایهگذاری در مناطق کمتر برخوردار و مشارکت جوامع محلی در فرآیند تصمیمگیری است. ایجاد زیرساختهای گردشگری در مناطق محروم، آموزش مهارتهای مرتبط به بومیان و جذب سرمایهگذاران بخش خصوصی میتواند به تحقق این هدف کمک کند.ناگفته نماند در کنار همه موارد گفته شده باید مطالبات مناطق مختلف منطقه آزاد انزلی نیز با رویکرد میزبانی و هدایت سرمایهگذاری در امور مختلف از جمله گردشگری باشد تا دستاوردهای حضور در منطقه آزاد در بعد توسعهای برای مردم این مناطق ملموس باشد.