اختصاصی انطباق- سرویس استانی: تعارض منافع، منفعتطلبی، نبود خرد جمعی و عدم نگاه راهبردی و ملی به مسائل مختلف در کشور سبب شده این روزها ایران به روزگاری بیفتد که دیگر برای پوشاندن آن از هیج حجابی کاری بر نمیآید.
متاسفانه در این دهه اخیر این روند اوج گرفته و سبب شده تا بیش از پیش مرز پرگهر ما ایرانیان به سمت مصائبی کشیده شود که دههها یا شاید قرنها طول بکشد به نقطه قبل بازگردد.
مشخص نیست در این میان قوهعاقلهای با نگاه ملی و بدون سیاست زدگی وجود دارد که بتواند به دور از منفعت طلبیهای زودگذر آینده ما را از این کابوس نجات دهد یا خیر!
در همین مسیر به تازگی خبری رسیده که اگر به آن رسیدگی نشود و برخورد ملی با آن نشود در آیندهای نزدیک گریبان کشور و میلیونها ایرانی را خواهد گرفت.
ماجرا از جایی شروع شد که استاندار گیلان در هشداری بیسابقه به رییس جمهوری و وزرای نیرو و کشاورزی اعلام کرد اگر استانهای بالادستی مانند زنجان و قزوین حق آبه سفیدرود را تامین نکنند آیندهای سیاه در انتظار آن است، آیندهای مرگبارتر از زایندهرود!
هادی حقشناس با اشاره به حساسیت وضعیت حوضه آبریز سفیدرود، از سازمان جهاد کشاورزی و شرکت آب منطقهای خواست تا سریعاً با امضای روسای خود، نامهای حاوی هشدارهای لازم را خطاب به رئیسجمهور و وزرای مربوطه ارسال کنند. وی تأکید کرد: «اگر سهم حقابه حوضه سفیدرود برای سد سفیدرود تأمین نشود، کشور در سال آینده از هفتصد هزار تن برنج محروم خواهد شد. نباید زمان را از دست داد و بعد در اسفند ماه پرسید چرا زودتر به ما اطلاع ندادهاید».
این وضعیت که تنها گوشهای از سیاست شکست خورده استانی کردن مباحث ملی است اگر به آن رسیدگی نشود میتواند سبب بروز مشکلات عمده شود که دودش در چشم همه مردم ایران خواهد رفت.
در همین حال چندی پیش دکتر مریمنوابیان در گفتگویی با سایت مرور اعلام کرد حوضه آبریز سفیدرود بزرگ ۳۴ درصد مساحت حوضه درجه یک حوضه آبریز دریای مازندران را به خود اختصاص داده است. این حوضه شامل استانهای زنجان و کردستان، آذربایجان شرقی، اردبیل، گیلان، قزوین و البرز و بخشهای اندکی از استانهای آذربایجان غربی، مازندران و همدان است. آبراهه اصلی حوضه، سفیدرود است که از تلاقی رودهای قزلاوزن و شاهرود در محل سد سفیدرود تشکیل میشود. قزلاوزن شاخه اصلی سفیدرود است که از ارتفاعات چهل چشمه در شمال غربی سنندج سرچشمه میگیرد و شاهرود نیز از تلاقی رودهای الموت و طالقان از کوههای البرز مرکزی از جمله علمکوه سرچشمه میگیرد و در حوالی شیرکوه پدید میآید.
این استاد دانشگاه در بخشی دیگر از گفتگوی خود به نکتهای علمی اشاره و میگوید:«یک مطالعه که بر روی آب مجازی بین استانی (استانهای زنجان و گیلان) انجام شد، نتایج نشان داد که مقادیر آب مجازی برنج ۴.۰۶-۳.۲۸ متر مکعب بر کیلوگرم در سالهای ۱۴۰۴-۱۳۹۴ در استان زنجان است در صورتی که کشت برنج در استان گیلان با مقدار آب مجازی کمتر از ۲/۳ متر مکعب بر کیلوگرم امکان پذیر است. اصرار بر کشت گیاه برنج در استانهای بالادستی علاوهبر از دست دادن منابع آب و خاک منجر به تولید زهآب با حجم زیاد (به دلیل شیوه آبیاری غرقاب و تلفات زیاد آب در این روش) که متاسفانه کیفیت مناسبی (مدیریت نادرست کود و سموم در کنار شیوه آبیاری و زهکشی غیراصولی این اراضی) هم ندارد، باعث میشود عامل آلودگی منابع آب سطحی و زیرزمینی و محیط زیست از همین فرآیند اتفاق بیفتد».
گفتنی است بر اساس برنامهریزی مهندسین آگاه حداقل نیاز آبخور سد سفیدرود ۳۶۴۴ میلیون مترمکعب در هر سال بوده که شامل ۲۶۶۸ میلیون متر مکعب نیاز آبیاری اراضی شالیکاری، ۲۰۰ میلیون متر مکعب نیاز پرورش ماهی، ۳/۱۷۴ میلیون متر مکعب نیاز شهری، ۲۰ میلیون متر مکعب مصارف صنعتی و ۷/۵۸۱ متر مکعب نیاز محیط زیست است، نکتهای که اگر به آن رسیدگی نشود میتواند آینده تاریکی برای خطه گیلان متصور شد.
متاسفانه مانند روز روشن است که عدم رعایت اصول کشورداری و نیز نبود نگاه ملی به مباحث کلان کشور سبب شده تا زیر دستان نیز بدون توجه به منافع کشور به دنبال اندک سودهایی باشند که در کوتاه مدت به آنها میرسد و همان راهی را بروند که دشمنان این مرزوبوم مانند طالبان رفتند و سبب خشک شدن هیرمند و هامون شدند.
عدم توجه به منافع جمعی و نیز پوست موز اداره استانی کشور اگر از روی جهالت نباشد بیشک خیانتی است که آینده ایران و ایرانی را هدف گرفته و اگر دلسوزان کشور با نگاهی عقلمحور و به دور از سیاستزدگی و شعاربازی ریشه این تفکر هرز را نخشکانند باید در آیندهای نزدیک، علاوه بر نبود آب، برق، گاز و غیره خبر نبود امنیت غذایی را هم به منوی عملکرد مسببان وضع موجود است اضافه کنیم
